بسم الله الرحمن الرحيم

آیت الله العظمي بروجردي (ره) در حدیث طبق منهج شيخ طوسي حرکت می کردند عمده تکیه گاه ایشان رجال نجاشي و رجال و فهرست شیخ طوسی (ره) بود. ایشان قائل بودند وقتي يك شيخ تعداد روایاتش زیاد باشد مثلا چندین نفر از او روایت کنند کثرت روات دلیل قوت و ثقه بودن است اما بر عکسش نشانه ضعف است مثلا اگر کسی از ۲۰ نفر روایت کند، ضبطش کم می شود. آیت الله بروجردي قائل بودند اگر مثلا نجاشي اسم از کسي نياورد دلیل ضعف آن راوي نمي شود از زمان شیخ انصاري (ره) تا زمان آیت الله بروجردي (ره) قائل بودند اگر مثلا نجاشي اسم از کسي نياورد دلیل ضعف آن راوي نمي شود از زمان شیخ انصاری(ره) تا زمان آیت الله بروجردي (ره) عنايت به رجال در فقه خيلي کم بود و آیت الله بروجردي (ره) در امر رجال تحولي ایجاد نمودند.

مرحوم آیت الله بروجردي (ره) بياني که درباره شهرت در علم اصول فقه دارند این است که یکی از عمده ترین کارها شهرت فتوايي است يعني روايتي که نقل کرده و به آن استناد کرده اند در فتوا این خودش دلیل به اعتبار است.