آیینه اسکندری که با عناوین متفاوتی مثل «آيينه سکندري»، «سکندرنامه»، «مثنوي آيينه سکندري»، «کليات خسرو» در منابع کتابشناختی معرفی شده، تالیف امیر خسرو دهلوی شاعر قرن هفتم و هشتم هندوستان است. در واقع آئينه‌ سکندري جزو مثنوي‌هاي هشتگانه اميرخسرو است که در جواب اسکندرنامه نظامي سروده شده است.

این نسخه با تصحیح محمد سعيد احمد فاروقي، به اهتمام محمد مقتدي شرواني و به دستور میر عثمان علی خان سیدیچی -آخرین حاکم حیدرآباد- منتشر شده است. مصحح جهت تصحیح اثر از سه نسخه استفاده کرده است. نسخه قلمی کتب خانه آصفيه حيدرآباد دکن، نسخه مطبوعه قيصريه دهلي، نسخه مملوکه آنرريري سکرتري که با نشان اختصاری "ق"، "م"، و "س" (به ترتیب) مشخص شده و اختلاف نسخه‌ها در پاورقي ذکر نموده است. مصحح در بعضی موارد نیز به مقایسه متن اسکندرنامه نظامی و امیر خسرو نیز پرداخته است.

مقدمه مصحح در‎۵۶ صفحه اول کتاب و به زبان اردو آمده است و سپس متن آینه اسکندري به زبان فارسی شروع می شود. این اشعار که در 3450 بیت سروده شده مثنوي رزمي است و امیرخسرو تلاش کرده تا برای بیان حکايات و مواعظ اخلاقي خويش از داستان کشورگشايي‌های اسکندر کمک بگیرد.

این نسخه در چاپخانه انسي هوپ در علیگر (علیگره) هندوستان -شهری که به مکه آموزش مشهور است- به سال 1336 قمری در 356 صفحه (6 صفحه مندرجات، 56 صفحه مقدمه و 292 صفحه متن اسکندرنامه)  و با هفده سطر منتشر شده است.

نسخه مذکور در کتابخانه آیت الله العظمی بروجردی (ره) با شماره 1740 ثبت شده و از طریق پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه با آدرس blib.ir یا با لینک مستقیم زیر برای عموم،  بدون نیاز  به نام کاربری و کلمه عبور قابل مشاهده است.

http://www.blib.ir/diglib/GetFile.aspx?FileGUID=08C77FD1-1390-4741-8917-230F68D5CFD2&CMD=WPV

تهیه و تدوین: حمیده روزبهانی

کارشناس کتابخانه آیت الله العظمی بروجردی