اين اثر در واقع خطابه مؤلف است که در باب شاهان و فرمانروايان ايراني و هندي از قرن چهار تا ۱۳ هجري قمري به فارسي شعر گفتند و به خواهش اين جامعه در جلسه مورخ 19 ربيع الاول ۱۳۴۶ق. ارائه شده است. طبق اطلاعات کتاب شعبه اصلي جامعه معارف انجمني علمي در تهران قرار دارد و يک شعبه هم در حيدر آباد دکن قرار دارد که احتمالا وزير آن سيد محمد علي پروفسور نظام کالج حيدر آباد دکن بوده است. مهاراجه سرکشن پرشاد صدر اعظم سابق دکن از دانشمندان بنام هندوستان و علاقه مندان به زبان فارسي است و در شعر شاد تخلص ميکند.
(يادداشتهاي نسخه)
<پشت جلد اعلان تبليغاتي ناشر> آمده است
(يادداشتهاي نسخه)
قالب
الکترونیکی
نمایش گراف
دیگر نمودها
شعر فارسی و سلاطین و امراء
وضعیت اثر خلاقانه:
کامل
ساختار محتوا:
آقايان شعبه جامعه معارف از من خواهش خطابه امروز را نموده بود و من از ين جهت قبول کردم که يک علاقه ارثي به فارسي دارم
(آغاز)
آنچه در حق من الطاف و کرم کردنگار/ نيست ممکن بخدا شاد که تحرير کنم يمين السلطنه
(انجام)
