الحمدلله الذي اعلم بطراز الاباحه لباس الازدواج و احکم بقواعد النکاح اساس الابتهاج و جمع اسباب الأئتلاف بواسطه و قرن اشتات الاتفاق برابطه استبقي مهجه الحيوه بان و بر للخلف و استدام الانتظام...
(آغاز)
... وعلي في المکارم علي کل عظيم و کبير فلان علي صداق کذ و کذا لارالت هذه المناکحه الميمونه ال‌آثار و المزاوجه العزيزه الانوار محفوفه بميامين الامان مخصوصه بمجالس الاقبال.
(انجام)
<خطبه اي است در نکاح همراه با تهنيت که به قلمي اديبانه و احتمالا براي تبريک به يکي از شاهزادگان نوشته است. در پايان رساله آن را از انشاء محمد شفيع استرآبادي دانسته است.>
(يادداشتهاي نسخه)
بیشتر
مجموعه ۱۴۸۹ (برگ ۱۳۵- ۱۳۷)
(يادداشتهاي نسخه)
بياض - صفحات مجدول به خطوط زرين، شنگرف و سياه.
(يادداشتهاي نسخه)
