منت خداي را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزيد نعمت هر نفسي که فرو مي رود ممد حيات است وچون بر مي آيد مفرح ذات...
(آغاز)
مثنوي ما به جاي خود کرديم: روزگاري در اين به سر برديم گرنيايد بگوش رغبت کس/ بر رسولان بلاغ باشد و بس/ شعر يا ناظرا فيه سل بالله رحمته / علي المصنف و استغفر لکاتبه و اطلب
(انجام)
خط:
نستعلیق
(نوع خط متن)
صفحه‌بندی:
۷۸برگ ؛ مختلف
(تعداد سطرهای متن)
مواد سازنده:
پارچه ای
(نوع جلد)
توصیف:
<يکي از بلند پايه ترين کتابهاي ادبي فارسي است که در هشت باب به نام سعدالدين زنگي در سال ۶۵۶ق تأليف شده است.>
(يادداشتهاي نسخه)
<الذريعه>: ج.۱۸. ص.۲۳۰
(يادداشتهاي نسخه)
<مجلس>: ج.۸. ص.۲۷۸
(يادداشتهاي نسخه)
<مرعشي>: ج.۳. ص.۷
(يادداشتهاي نسخه)
عناوين و خطوط سياه ، توضيحات مختصر در حواشي از کاتب ، <واقف: حاج محمد رمضاني.>
(يادداشتهاي نسخه)
صفحه‌بندی:
۷۸برگ ؛ مختلف
(تعداد سطرهای متن)
مواد سازنده:
پارچه ای
(نوع جلد)
توصیف:
<يکي از بلند پايه ترين کتابهاي ادبي فارسي است که در هشت باب به نام سعدالدين زنگي در سال ۶۵۶ق تأليف شده است.>
(يادداشتهاي نسخه)
<الذريعه>: ج.۱۸. ص.۲۳۰
(يادداشتهاي نسخه)
<مجلس>: ج.۸. ص.۲۷۸
(يادداشتهاي نسخه)
<مرعشي>: ج.۳. ص.۷
(يادداشتهاي نسخه)
عناوين و خطوط سياه ، توضيحات مختصر در حواشي از کاتب ، <واقف: حاج محمد رمضاني.>
(يادداشتهاي نسخه)
