آفرين جان آفرين پاک را* آنکه جان بخشيد شست خاک را* آنکه در آدم دميده روح را* داد از طوفان نجات نوح را ...
(آغاز)
ني غلط گفتم کنون ده دست من* تا نگردد ياوه از شست من* نور از اينجا بر دمي بايد به خود* اين چنين اندر اين گفت است احد.
(انجام)
خط:
نستعلیق
(نوع خط متن)
صفحه‌بندی:
۱۷۴برگ؛ ۱۵
(تعداد سطرهای متن)
مواد سازنده:
تیماج قهوه ای کهنه
(نوع جلد)
توصیف:
<مثنويي است در حدود چهار هزار و پانصد بيت> در <موضوعات عرفاني به زبان مرغان با سرآغازي در مناجات> و <مدح حضرت پيغمبر گرامي صلي الله عليه و آله> و <خلفاي راشدين و مقام و منزلت صحابه.>
(يادداشتهاي نسخه)
<در پايان نسخه آن را کامل‌ترين و صحيح‌ترين نسخه دانسته> که از روي سه نسخه <خواجه محمود هروي>، <شيخ حسن لاهيجي> و <ميرزا يوسف قزويني> اسنتساخ شده است. <احتمالا خط از واقف است.>
(يادداشتهاي نسخه)
بیشتر
صفحه‌بندی:
۱۷۴برگ؛ ۱۵
(تعداد سطرهای متن)
مواد سازنده:
تیماج قهوه ای کهنه
(نوع جلد)
توصیف:
<مثنويي است در حدود چهار هزار و پانصد بيت> در <موضوعات عرفاني به زبان مرغان با سرآغازي در مناجات> و <مدح حضرت پيغمبر گرامي صلي الله عليه و آله> و <خلفاي راشدين و مقام و منزلت صحابه.>
(يادداشتهاي نسخه)
<در پايان نسخه آن را کامل‌ترين و صحيح‌ترين نسخه دانسته> که از روي سه نسخه <خواجه محمود هروي>، <شيخ حسن لاهيجي> و <ميرزا يوسف قزويني> اسنتساخ شده است. <احتمالا خط از واقف است.>
(يادداشتهاي نسخه)
