در بخش دیگری از مراسم محفل فهرستنگاران نسخ خطی، حضرت آیت‌الله اشکوری که از نخستین فهرستنگاران نسخ خطی در ایران به شمار می‌روند، در سخنانی بیان فرمودند: برخی از فهرستنگاران در کیفیت کار و وقت گذاشتن برای این کار دچار افراط و تفریط می‌شوند.

ایشان تصریح کردند: برخی به قدری دقت کرده و وسواس به خرج می‌دهند که سالیان متمادی در یک کتابخانه به عنوان فهرستنگار زندگی می‌کنند اما ماحصل و نتیجه‌ای ندارند. مثلا مرحوم آقای حائری در کتابخانه مجلس مکرر به بنده می‌گفت «باید تمام کتاب را خودم بخوانم و یادداشت کنم». اینطور کار پیش نمی‌رود. یا مرحوم آقای ولایی در کتابخانه آستان قدس به بنده می‌گفت که ۵۱ سال است که در این کتابخانه کار می‌کنم اما نتیجه آن دو جلد فهرست است. اینقدر وسواس و وقت گذاشتن نتیجه مثبتی ندارد. در مقابل اینها عده‌ای دچار تفریط می‌شوند به این معنا که اینقدر کار را ساده می‌انگارند که آن را ناقص انجام می‌دهند.

استاد اشکوری همچنین طی یادآوری خاطره‌ای بیان فرمودند: یکی از رفقا نقل می‌کرد  که با دقت در یک فهرست متوجه شدم که اغلب شماره‌های برگ‌های نسخه‌ها رند است! بعد معلوم شد که فهرستنگار در نوشتن فهرست آنقدر عجله  کرده که نسخه‌ها را صفحه شماری نکرده و سلیقه‌ای عددی را انتخاب کرده و نوشته است!

ایشان در ادامه توصیه کردند، ما اگر بخواهیم فهرستنگار درستی باشیم باید حد وسط را در نظر بگیریم، نه عجله کنیم که کار نصفه انجام دهیم و نه وسواس به خرج دهیم که کار پیش نرود. سبکی که خود من انجام می‌دهم تقریباً به این شکل است، البته ممکن است بسیاری از افراد به این سبک هم انتقاد داشته باشند و در هر حال از نظرات آقایان خیلی ممنونم.