منت خداي را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزيد نعمت هر نفس که فرو ميرود ممد حياتست و چون بر مي آيد مفرح ذات پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شکري واجب...
(آغاز)
... حکمت دو کس مردند و تحسر خوردند آنکه داشت و نخورد و آنکه دانست و نکرد نظم کس نبيند بخيل و فاضلها که نه در عيب گفتنش کوشند/ ورکريمي دو صد گنه دارد کرمش عيبها فرو پوشد
(انجام)
