شکر حمد بيکران و ستايش بي پايان حق پروردگار حقيقت که حق نعماي الوان متواتر و بر اداي حق شکر او ميدارد اگر چه طاير حمد و ثناء بر قصر تحميد و کنگره تمجيد او سالها پرواز کند نتوانند ...
(آغاز)
... تا سعي داري دنبال نفس مرو و پي هوا مدو و فرمان نفس اماره مبرکه ببلاهاي بدگرفتار شوي ... من آنچه شرط بلاغست با تو مي گويم/ تو خواهي از سخنم پندگير، خواه ملال
(انجام)
<مولف در مقدمه در باب نفس اماره و محبت دنيا داد سخن رانده و گفته تمام بدبختي هاي انسان از رياست خواهي و دوست داشتن دنيا است و علت عقب ماندگي وي نيز همان و اين حقيقتي تلخ و گزنده است(حق مر) ولي چاره اي جز بيان آن نيست، پس اين رساله را در بيان محاسن اخلاقي و رذايل نفساني در بيست و پنج باب برشته تحرير در آورده است>
(يادداشتهاي نسخه)
