المنة لله که به خون گر خفتم/ يک چند چو غنچه عاقبت بشکفتم/ از کشمکش دهر بسي آشفتم/ کز گوهر راز سبحه دري سفتم.../ بر کفش از عقل نهاده چراغ...
(آغاز)
گل کند خار به جا بنشاند/ خار را خوب تر از گل داند/ حسن مقطع چو بود رسم کهن/ قطع کرديم بر اين نکته سخن/ ختم الله لنا بالحسني/ و هو مولانا نعم المولي.
(انجام)
المنة لله که به خون گر خفتم/ يک چند چو غنچه عاقبت بشکفتم/ از کشمکش دهر بسي آشفتم/ کز گوهر راز سبحه دري سفتم.../ بر کفش از عقل نهاده چراغ...
(آغاز)
گل کند خار به جا بنشاند/ خار را خوب تر از گل داند/ حسن مقطع چو بود رسم کهن/ قطع کرديم بر اين نکته سخن/ ختم الله لنا بالحسني/ و هو مولانا نعم المولي.
(انجام)
